Empowerment van individuen en organisaties
Hurdutt Sitalpersad Doobay (1866-1923) werd geboren in India in de regio Basti, gelegen in de deelstaat Uttar Pradesh (Noord-India). Met het zeilschip Ailsa, dat voor de derde keer deze tocht maakte, arriveerde op 9 januari 1882 Sitalpersad (contractnummer K/23) in Suriname samen met zijn moeder die weduwe van een Brahmaanse priester was. Hij werd tewerkgesteld op de cacaoplantage Jagtlust in eigendom toebehorend aan Barnet Lyon. Hij stond niet als Doobay/Doobai bekend maar onder de naam Sital Persad of Sital Prasad wat al gauw Sitalpersad werd. Hij kan beschouwd worden als de eerste leider van de Hindostanen in Suriname.
Barnet Lyon was behalve plantage-eigenaar ook plaatsvervangend procureur-generaal en volgde in 1884 Cateau van Rosevelt, na diens overlijden, op als agent-generaal van de (Hindostaanse) immigratie. Barnet Lyon adopteerde de 15-jarige Sitalpersad als zijn zoon. Na het uitdienen van zijn contract kon hij zich ontwikkelen en volgde hij onderwijs.
In 1888 huwde Sitalpersad met Mary Dulley, een christelijk Hindostaanse vrouw van 21 jaar. Zij was de dochter van een tolk afkomstig uit Bengalen (India) en woonde op het Caribische eiland Grenada. Samen kregen zij drie kinderen. De oudste zoon Henrie Luchmidutt, beter bekend als Harry, werd in 1889 geboren en op advies van Barnet Lyon ging hij in Nederland navigatie studeren en bracht het later tot eerste stuurman. Harry overleed in 1919 toen zijn schip een drijvende mijn raakte. Alice Elizabeth Bhagwandy werd als tweede kind in 1892 geboren. In 1896 werd Willem Mihunduth als derde kind geboren. Als baby van vier maanden raakte hij gehandicapt na een val van een hoog mahoniehouten bed. Alleen zijn dochter kreeg nageslacht maar zij wonen niet in Suriname.
Sitalpersad werd in 1889 als tolk Hindi-Nederlands aangesteld bij het Immigratiedepartement en na een jaar kreeg hij een vaste aanstelling om vervolgens in 1907 hoofdtolk te worden. Het was een prestigieuze functie binnen de Hindostaanse gemeenschap en werd goed betaald omdat het Nederlands door de meeste Hindostanen niet werd beheerst. Als tolk begeleidde hij ook remigrerende contractarbeiders naar India en bezocht hij zijn geboortestreek. In een door Sitalpersad opgesteld rapport uit 1913 schreef hij dat hij afkomstig was uit het dorp Baitee, niet ver verwijderd van de stad Faizabad waar indertijd een sub-depot voor emigratie naar Suriname gevestigd was. Tijdens zijn promotiereis naar India had hij Baitee bezocht. In het rapport beschreef dat de dorpelingen zeer verheugd waren hem te zien. Hij gaf hun informatie over het leven in Suriname en velen wilden met hem mee naar Suriname.
Omstreeks 1910 telde de Surinaamse bevolking 92.000 zielen waaronder ongeveer 20.000 Hindostanen. Voor het koloniaal bestuur werd hij adviseur betreffende Hindostaanse aangelegenheden Wegens zijn taalvaardigheid in het Hindi en het Nederlands fungeerde hij als intermediair tussen de Hindostaanse gemeenschap en de rest van de bevolking maar hij ontwikkelde zich ook als belangenbehartiger. Hij werd door Hindostanen geraadpleegd en zij zochten hem thuis op waar hij in een sofa ‘als een soort heilige’ zat. Zijn bezoekers raakten zijn voeten aan voordat zij om advies vroegen. In die tijd bestonden er hiërarchische verhoudingen en zij die zijn advies of iets ‘geregeld’ wilden hebben, bogen voor hem en gaven hem soms geschenken. Licenties en verzoeken van allerlei aard werden door Sitalpersad behandeld en bij de aankoop van landerijen was hij adviseur en getuige. Ook was hij bestuurslid van het ‘Weldadigheidsgesticht Landsgrond Boniface’, het Groene Kruis en de gezondheidsverzekeringsmaatschappij ‘De Uitkomst”. De belangrijkste bestuursfunctie die hij verwierf was het voorzitterschap van de ‘Surinaamsche Immigranten Vereeniging’ (SIV). De SIV werd in 1910 op voordracht van C. van Drimmelen (agent-generaal immigratie) opgericht. Het hoofddoel was het dienen en bevorderen van de belangen van de immigranten in Suriname. Ook wilde de SIV immigranten stimuleren om zich met de rest van de samenleving te identificeren en hun kinderen naar school te sturen. Door zijn positie in de Surinaamse samenleving kon Sitalpersad tot de toenmalige elite van Suriname gerekend worden.
In 1917 stopte de Brits-Indiase regering onder invloed van Mahatma Gandhi de emigratie van contractarbeiders naar de koloniën en werd het immigratietraktaat met Suriname op 18 maart 1918 opgezegd. Een besluit dat ook door de Hindostaanse gemeenschap in Suriname werd betreurd en men besloot een vierhoofdige delegatie naar India af te vaardigen die zou pleiten voor heropening van de contractarbeid in Suriname en voor de emigratie van vrije arbeiders. De leiding van deze delegatie lag bij Sitalpersad en men vertrok in 1920 naar India op het Nederlandse stoomschip Madioen dat ook 974 remigranten naar India vervoerde. Bij terugkeer in Suriname verklaarde Sitalpersad dat fervente tegenstanders van de contractarbeid in India van mening waren veranderd
maar dat Mahatma Ghandi niet kon worden overtuigd om de contractarbeid te heropenen en evenmin om emigratie van arbeiders toe te staan. Voorts beoordeelde de Indiase krant Bharat Mitra de situatie van Hindostaanse immigranten in Suriname als zeer slecht. In 1921 begeleidde Sitalpersad wederom terugkerende contractarbeiders naar India en nogmaals bepleitte hij tevergeefs voor de vrije emigratie naar Suriname.
Sitalpersad was ijdel en vrij westers georiënteerd in zijn levensstijl in tegenstelling tot de meeste Hindostanen. In Suriname noemden velen van hen hem respectvol Sital(persad) Maharaj. De SIV riep hun voormalige voorzitter Sitalpersad uit tot Mahatma van Suriname. In een artikel in de krant Suriname in 1923 werd gesteld: ‘Wat de heer Sitalpersad in die 41 jaar heeft kunnen bereiken en doen in het belang van de kolonie Suriname en zijn landgenoten behoeft geen nadere uitleg’. Er werden hem nog vele jaren toegewenst zodat hij zich kon blijven inzetten voor de kolonie, het volk en zijn familie. Sitalpersad overleed echter enkele maanden daarna op 16 mei 1923 op 57-jarige leeftijd. Opmerkelijk is dat hij begraven werd op de christelijke begraafplaats Oud Lina’s Rust aan de toenmalige Wanicastraat in Paramaribo. Maar wel volgens de riten van de Arya Samaj terwijl hij tot de orthodoxe stroming van het hindoeïsme behoorde en zich graag liet voorstaan op zijn Brahmaanse afkomst. Het erfelijk kastenstelsel wordt door de Arya Samaj juist verworpen. Er zijn geen aanwijzingen dat hij een christelijk leven leidde of lid was van de Arya Samaj. In de krant De West van 18 mei 1923 werd hij in een rouwadvertentie aangeduid als ‘Matahma Sital Persad Doobai’ en er werd vermeld dat hij door de Nederlandse regering was gedecoreerd in de Orde van Oranje-Nassau. In de krant Suriname schreef men op 18 mei 1923: ‘onder zijn landgenoten was hij de meest geziene man, de leider […] een zeer verdienstelijk man in onze kleine samenleving is heengegaan’.
Al met al kan worden vastgesteld dat Sitalpersad Doobay grote verdiensten heeft gehad voor de Hindostaanse contractarbeiders en de zich ontwikkelende Hindostaanse gemeenschap in Suriname. Hoewel niet onomstreden -hij werd beticht van corruptie, omkoping, diefstal van voedsel uit het depot, nepotisme en verbaal geweld tegenover immigranten- werd hij de eerste grote leider van de Hindostanen in Suriname en als zodanig ook door de bestuurders en de rest van de bevolking erkend.
https://www.hindorama.com/hoofdtolk-sitalpersad-de-eerste-hindostaanse-leider-chan-choenni/
© 2024 Hum Log - Ontwikkeld door E-wolve
In het dagelijks leven ben ik werkzaam in het ziekenhuis en binnen de huisartsenzorg. Tijdens mijn studententijd heb ik mijn bestuurlijke ervaring opgedaan binnen een internationale vereniging voor medisch studenten, International Federation of Medical Students Associations (IFMSA). Het platform richt zich op verbetering van Global Health in de samenleving. Daarnaast ben ik actief binnen een Surinaams- Hindostaans Islamitische vereniging, waarbij ik ondersteuning bied bij het organiseren van evenementen. Vanuit mijn thuisbasis ben ik opgegroeid met de Hindostaanse normen en waarden, maar tegelijkertijd begaf ik mij in een hele Nederlandse wereld voor school en sportactiviteiten. Desondanks ben ik mijn identiteit nooit verloren. Ik ben mij ervan bewust dat ik hierin niet de enige ben en vele jongeren van mijn generatie zich in dezelfde positie bevinden en wellicht voor dezelfde keuzes en dilemma’s staan. Binnen stichting Hum Log wil ik mijn bijdrage leveren door, samen met de jongeren in mijn generatie, de verbinding te zoeken met elkaar en onze identiteit, die verbonden kan zijn aan de samenleving waarin wij ons begeven.
Ik ben Shera Rostamkhan, woonachtig in het mooie Haagse. Getrouwd met Abdoel en moeder van Ali en Zarah. Ik ben werkzaam als planner bij een Gerechtsdeurwaarderskantoor. Mijn hobby’s zijn sporten, lezen en muziek luisteren. Sedert begin dit jaar ben ik weer terug als bestuurslid van Hum Log. Mijn functie binnen het team is voornamelijk het organiseren van evenementen. Bij het organiseren van evenementen komt veel kijken. Van het regelen van een locatie tot de catering blijft een uitdaging, maar ook zo ontzettend leuk om te doen. Als het evenement succesvol is afgerond dan ben ik echt dankbaar en trots op ons team.
Ik vind het fijn om goed samen te werken en op de juiste manier in verbinding blijven met jezelf maar ook met een ander. Hierdoor zet je niet alleen jezelf maar ook een ander in zijn kracht. Mijn motto luidt: Leef je mooiste leven!
Ik ben Rohita Ramsaroep, geboren en getogen in Suriname, getrouwd met Anil Bhikhie en woonachtig in Zoetermeer. Sinds 11 november 2023 ben ik bestuurslid bij Stichting Hum Log. Als lid wil ik me graag inzetten voor het verbeteren van de zichtbaarheid van de Hindostanen in Nederland. Ik kan mezelf omschrijven als een enthousiaste, gedreven en positief ingestelde vrouw. Ik hoop met mijn kenmerken een verrijking te zijn voor de Stichting. In het dagelijkse leven werk als ik freelance IT-consultant.
Mijn naam is Koemar Gowricharn. Al vanaf mijn dertiende doe ik vrijwilligerswerk (sociaal, cultureel en maatschappelijk). De afgelopen vijf jaren ben ik in de functie van penningmeester betrokken bij Stichting Hum Log. Ik probeer mijn ervaringen te delen om zo de doelstellingen van de stichting te helpen verwezenlijken. Mijn drijfveer is het vervullen van mijn dharma ten behoeve van de gemeenschap.
Als bestuurslid van Hum Log zet ik me in voor het versterken van de positie van onder andere Hindostanen en organisaties in de Nederlandse samenleving. Mijn vaardigheden, waarden en normen haal ik uit mijn dharma. Dit maakt dat ik met in achtneming van de dharma zoveel mogelijk mensen probeer te helpen. En wel op een eerlijke en respectvolle manier.
Ik ben een gedreven jurist, werkzaam bij de Rechtbank Den Haag en gespecialiseerd in het staats-en bestuursrecht. Ik heb een buitengewone interesse in de Hindostaanse geschiedenis, maatschappelijke actualiteit en de politiek. Sinds mijn studententijd heb ik me voor diverse stichtingen en verenigingen ingezet binnen de Hindostaanse cultuur en gemeenschap. Ik streef ernaar om verbinding binnen de Hindostaanse gemeenschap te bewerkstelligen. Daarnaast vind ik het belangrijk dat de Hindostaanse identiteit in grotere mate wordt belicht, binnen en buiten de Hindostaanse gemeenschap. Het is, naar mijn mening, vooral belangrijk voor de Hindostaanse jongeren dat er meer bewustwording wordt gecreëerd over de Hindostaanse cultuur en identiteit.
Ik ben geboren en getogen in Nickerie, Suriname en sinds 1977 woonachtig in Nederland. Ik kwam naar Nederland om bestuurskunde te studeren aan de Universiteit Twente. Na mijn afstuderen heb ik gewerkt op de faculteit Bedrijfskunde van de Universiteit Twente, bij de Kruisvereniging Twente en heb ik daarna diverse functies vervuld bij KPN. Thans ben ik als kantoormanager verbonden aan het Notariskantoor Lont & Lalmahomed.
Na mijn afstuderen in 1983 heb ik, naast mijn reguliere baan in het bedrijfsleven, vrijwel continue vrijwilligerswerk gedaan. Het is mijn overtuiging dat men zich moet inzetten voor de medemens en daarmee ook de gemeenschap moet dienen.
Ik word graag omringd door mensen die ook deze overtuiging delen en die een positieve drive hebben. Ik krijg hier energie van en voel me gemotiveerd om het beste uit mezelf te halen. Dit past ook bij mijn karakter welke zich kenmerkt als een gedreven, verbindende en resultaatgerichte persoon.
Ik wil dan ook als voorzitter van Stichting Hum Log mijn idealen en prioriteiten nastreven.
Ik ben Savitri Changoe en sinds de oprichting ben ik nauw betrokken bij Stichting Hum Log. Momenteel vervul ik daar de rol van secretaris. Mijn missie is gericht op het positief verbinden en bevorderen van de Hindostaanse gemeenschap.
Als bestuurslid van Hum Log zet ik me in voor het versterken van de positie van Hindostanen in de samenleving. Mijn kenmerken zijn toewijding, doortastendheid en een professionele aanpak. Ik communiceer op een open en eerlijke wijze, waarbij ik service- en resultaatgericht te werk ga.
Dit maakt mij niet alleen een gewaardeerd lid, maar ook een betrokken kracht binnen Stichting Hum Log. Daar zet ik mijn vaardigheden in voor het welzijn en de ontwikkeling van de Hindostaanse gemeenschap.